De enige ware ontdekkingsreis is niet het opzoeken van nieuwe landschappen, maar met andere ogen kijken. Marcel Proust 1871-1922
Wat vaak gebeurd als we naar ons (KUNST) werk kijken, als ie af is, dat we de stem van onze criticus ineens horen in ons hoofd. Het verteld ons, met gedachten dat we bijvoorbeeld niet goed gepresteerd hebben, dat het nergens op slaat wat we aan het doen zijn; als je hier blij mee bent…. Hij huist in ieder van ons en begint vaak te fluisteren op momenten dat we juist heel blij met iets zijn. Het gevolg is dat je als je maar genoeg naar hem luistert, je het zelf nog gaat geloven en vervolgens verdwaalt in een eindeloze cyclus van zelf-kritiek en jezelf gaat veroordelen, omdat je ineens ook vindt dat je tekort schiet. Dat je je werk dus ook niet meer mooi vind. Terwijl je er met zoveel plezier aan gewerkt had, ben je eigenlijk geneigd om ermee te stoppen.
Of heb je ontdekt dat dit verhaal niet opgaat voor jou, omdat je in staat bent om niet naar je innerlijke criticus te luisten. Je hoort wel iets op de achtergrond, maar je geeft hem niet de ruimte om je goede gevoel weg te nemen. En je gaat gewoon lekker door met schilderen of tekenen, of iets anders waar je mee bezig was.
Ik merk aan mezelf dat als ik dat punt bereik, dat ik beter ga schilderen of tekenen, omdat het me dan ineens niets meer uitmaakt of het mooi wordt of niet. Ik richt me helemaal op het proces en kan het eindresultaat dan makkelijker loslaten. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik het te mooi wil maken en het vervolgens wegschilder…dan kan ik weer opnieuw beginnen. Want stoppen doe ik niet! Ik wil dat gevoel weer terug hebben, dat gevoel van euphorie, dat altijd volgt op het gevoel van afkeuring van mijn innerlijke criticus. Het is als het ware een op en neer gaande cyclus. Vergelijkbaar met die van een golf beweging.
Door Mindfulness te beoefenen leer je luisteren maar het niet opslaan of er aandacht aan te schenken. Je registreert en vervolgens richt je je aandacht op je ademhaling of op de tekening die je aan het maken bent. De negatieve gedachten nemen vanzelf af als je ze begroet, maar er niet op reageert. Alles wat aandacht krijgt groeit. Dan is het niet meer leuk om je te bestoken met negatieve gedachten. Wetend dat het momenten zijn die elkaar opvolgen goede en vervelende momenten daar bestaat het leven uit. Welke kleur geef jij aan de negatieve momenten en de positieve momenten…
OPDRACHT: Maak op je papier allemaal cirkels met je penseel en kies daarbij de kleur die past bij jouw positieve of negatieve gedachten/ momenten in het leven in het algemeen, of voor deze dag in het bijzonder. En kijk later hoe het eruit ziet en wie de overhand heeft. Ga daar vervolgens mee aan de slag, zodat je volgende cirkeltekening bol staat van de positieve momenten. Het werken op deze manier is zeer mindful. Het brengt je geest tot rust. Succes.
Tijdens de prachtige film ” De dirigent”, over de moeizame weg die een vrouw moet gaan om haar droom om dirigent te worden te realiseren. Sprak Albert Schweitzer de woorden:
De grootste uitdaging voor een Kunstenaar is om te gaan met teleurstelling…